Rycerska Liga Turniejowa to projekt, który łączy kilkanaście turniejów rycerskich rozgrywanych na Warmii i Mazurach. Do przedsięwzięcia dołączyło także miasto Prabuty z województwa pomorskiego oraz Kowno na Litwie.
Jest to największe przedsięwzięcie tego typu w naszym kraju, a poprzez turniej w Kownie stało się także projektem międzynarodowym.

Każdy rycerze powinien nie tylko dobrze walczyć, ale również znać dworskie maniery. W naszej Akademii kładziemy nacisk także na ten aspekt rekonstrukcji. Podczas czterech obozów nasi kadeci wezmą udział w kilkudziesięciu godzinach lekcji tanecznych oraz wykładach i warsztatach związanych z dawnym tańcem.

Przyszły rok będzie niezwykle pracowity dla rycerzy z północno-wschodniej Polski i Litwy. Wszystko za sprawą nowego projektu pod nazwą Grunwaldzka Akademia Miecza (GAM). W ramach GAM odbędą się cztery trzydniowe obozy w Nidzicy, Olsztynie, Mrągowie i Kownie. Trenerami będą najlepsi rycerze na świecie, zrzeszeni w Polskim Stowarzyszeniu Walk Rycerskich i International Medieval Combat Federation. Partnerem projektu jest stowarzyszenie "Parcuns" z Kowna.

POD OSŁONĄ NOCY I MILCZENIA...CZYLI TAJEMNICE SZPIEGÓW I ZAMACHOWCÓW

tekst: Michał Wróbel
foto: Anna Żurek i Michał Wróbel
strona autora: www.fotografiazesmakiem.republika.pl

Umilkły śpiewy i brat Werner, wielki mistrz krzyżacki wyszedł z zamkowej kaplicy. Niespodziewanie tuż obok niego pojawił się brat Jan, którego ten niedawno skarcił za występek przeciw zakonnej regule. Mistrz poczuł nagle ukłucie w okolicach serca. Zdawało mu się, że to na skutek wzruszenia. Przed oczyma, zamiast zakonnika, stanął mu bowiem dawno nie widziany ojciec, a dalej zamajaczył rodzinny dom... ogarnęło go niewytłumaczalne ciepło, ale zaraz wszystko stało się odległe i zapadła ciemność... przebite sztyletem ciało osunęło się z łoskotem na posadzkę, a głuche, pospieszne kroki napastnika i pogoni zaczęły się oddalać...

W cieniu krzyża, czyli mnisi wojny i pokoju.

tekst: Michał Wróbel
foto: Anna Żurek i Michał Wróbel
W oczy wdzierał się wszędobylski piasek, unoszący się spod zmęczonych nóg. Z pod półprzymkniętych od rażącego słońca powiek widział długą kolumnę, znużonych marszem pielgrzymów. Musiał wierzyć, że dotrą do celu... i musiał tę wiarę utrzymać w sercach towarzyszy. Czy wystarczy jego modlitwa, czy też ta garstka, okrytych płaszczem z krzyżem wojowników, będzie musiała przelać krew? Jerozolima była już blisko, ale za sobą zostawili...

***

Zanim przekroczymy furty codziennego życia w klasztorach czy w twierdzach obrońców wiary, spróbujmy osadzić je, albo może raczej siebie, we właściwym czasie i miejscu.